اثر احداث تانک ذخیره‌سازی در سیستم متعارف لجن فعال بر کیفیت پساب خروجی و قابلیت ته‌نشینی لجن

تصفیه و دفع لجن مازاد یک چالش بزرگ در تصفیه‌خانه‌های فاضلاب است. در این تحقیق کاهش حجم لجن در راکتور ناپیوسته متوالی در مقیاس پایلوت بررسی شد. دو راکتور ناپیوسته متوالی در مدت زمان ۱۲ ماه بهره‌برداری شد و پارامترهایی از قبیل COD، MLSS، pH، DO، SVI، SOUR، ORP در طول مدت بهره‌برداری راکتور مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که در بین زمان‌های ماند سلولی مختلف (۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ ۲۵ روز) در زمان ماند ۱۰ روز بهترین راندمان حذف COD (۹۵ درصد) بدون مشکلات بالکینگ و همچنین تولید کف ایجاد شد. به‌منظور بررسی اثر متابولیسم جفت نشده فاز آنوکسیک و بی‌هوازی لجن بر کاهش تولید بیومس، لجن فاضلاب برای مدت ۱ تا ۴ ساعت قبل از فاز واکنش در راکتور با پتانسیل اکسیداسیون و احیای مختلف نگهداری شد. نگهداری لجن بعد از مدت چهار ساعت با پتانسیل اکسیداسیون و احیای 238- میلی‌ولت میزان COD را از ۶۰۰ به ۳۳ میلی‌گرم در لیتر کاهش داد و غلظت MLSS به‌طور جزئی از ۱۳۵۰ به ۱۵۰۰ میلی‌گرم در لیتر افزایش یافت. با استفاده از این مکانیسم، COD پساب خروجی پایین‌تر از استاندارد محیط‌ زیست از نظر دفع پساب به آب‌های پذیرنده و استفاده مجدد در کشاورزی است. از طرفی در پتانسیل اکسیداسیون و احیای برابر 238- میلی‌ولت، میزان  SOUR به mgO2/h.gVSS ۲۲ و میزانSVI به کمتراز ۴۰میلی‌لیتر بر گرم رسید.